ابوالفضل حجازی، یکی از صنعتگران برجسته و باسابقه استان قم، در گفت‌وگو با ثروت ایرانی، آتش نقد را به جان ناکارآمدی‌ها انداخت و گفت: امروز، به‌عنوان کسی که سه دهه عمر خود را وقف تولید کرده‌ام، به دولتمردان هشدار می‌دهم؛ در ده سال آینده، ایران همچنان برق، گاز و ارز خواهد داشت، اما چیزی که دیگر نخواهیم داشت، «نسل صنعتگرانی همچون حجازی‌ها» خواهد بود. صنعتگرانی که یکی‌یکی از این سرزمین کوچ می‌کنند، نه از سر دلزدگی، بلکه به دلیل ربوده شدن انگیزه، امنیت شغلی و کرامت حرفه‌ای‌شان.
وی افزود: امروز کمتر صنعتگری پیدا می‌شود که صبح با اشتیاق از خانه بیرون بزند و شب با لبخند بازگردد. فرزندان این نسل دیگر امیدی به آینده در صنعت ندارند؛ ۵۰ درصدشان مسیر دیگری را انتخاب می‌کنند، چون آینده‌ای نمی‌بینند جز بن‌بست، فشار و بی‌تفاوتی مسئولان.
حجازی کارخانجات استان را «خرابه‌های اقتصادی» توصیف کرد و گفت: این همان کارخانجاتی هستند که روزی نماد تولید بودند، اما حالا فقط سایه‌ای از آن عظمت باقی مانده است. اگر همین مسیر ادامه یابد، روزی خواهد رسید که ایران، نه تولیدکننده بلکه واردکننده‌ی هر آن چیزی خواهد بود که روزی خود صادر می‌کرد.
وی با اشاره به مدیریت ناکارآمد در حوزه صنعت و معدن استان قم، اظهار کرد: مدیر باید شجاع باشد، باسواد باشد، درد تولید را بداند؛ نه آن‌که فقط بلد باشد پشت میز بنشیند. امروز مدیران شایسته را به‌جای تقدیر، سرکوب می‌کنند. جسارت را از آن‌ها می‌گیرند، و صنعت را در سکوت خفه می‌کنند.
او با تاسف ادامه داد: در مراسم بازگشایی کارخانه تندر شهاب، هیچ نماینده‌ای از اداره کل صمت قم حاضر نشد. گویی خبر احیای تولید، به مذاق برخی‌ها خوش نمی‌آید. در استان قم، صنعت احیا شود، عده‌ای عزادار می‌شوند! من این افراد را «اهل کوفه صنعت» می‌نامم و اتاق بازرگانی، در رأس آن‌ها قرار دارد.
حجازی به نقش منفعل اتاق بازرگانی قم اشاره کرد و گفت: این نهاد، که باید حامی تولید باشد، در بازگشایی یکی از مهم‌ترین واحدهای صنعتی استان، سکوت مطلق اختیار کرد. چطور برای سفر خارجی مدیران، پوشش لحظه‌به‌لحظه رسانه‌ای دارند، اما برای یک کارخانه ۲۷ ساله که ۳۰ درصد تولید کشور را تأمین می‌کرد، حتی یک خبر منتشر نمی‌شود؟ این سکوت، ساده نیست این خیانت است.
او با صراحت اعلام کرد: ۹۵ درصد عملکرد اتاق بازرگانی قم به نفع عده‌ای خاص تعریف شده است؛ ما از اتاق بازرگانی ایران انتظار پاسخ‌گویی داریم. چرا اطلاع‌رسانی به‌جای رسمی، از طریق تماس‌های غیررسمی انجام می‌شود؟ چرا میهمانان وزارت صمت، بدون همراهی اتاق، سرگردان وارد قم می‌شوند؟ اگر امروز صدای صنعت خاموش شود، فردا صدای عدالت نیز خفه خواهد شد.
در پایان، حجازی هشدار داد: اگر امروز بر صنعت حجازی‌ها سکوت تحمیل شود، فردا نوبت دیگران است. ما صنعتگران، قربانی محافظه‌کاری و روابط محفلی اتاق بازرگانی قم شده‌ایم. روزی فرا خواهد رسید که برای احیای تولید، ناچار شویم دست یاری به سوی متخصصان خارجی دراز کنیم—آیا این همان آینده‌ای است که می‌خواستیم؟
