به گزارش پایگاه خبری ثروت ایرانی، تیرماه ۱۴۰۴، سرآغاز فصلی نوین برای ورزش قم بود؛ فصلی که با معارفه حسن سلطانی به عنوان مدیرکل جدید ورزش و جوانان رقم خورد. دکتر سلطانی، با دکترای تخصصی فیزیولوژی ورزشی و سابقهای درخشان در رشته کاراته، نویدبخش رویکردی علمی و برنامهریزیهای مدبرانه برای عبور از مشکلات موجود است.
زمزمههای انتصاب ایشان ماهها پیش شنیده میشد و حمایت قاطع مسئولان ارشد استان، از جمله استاندار و فرماندار قم، پشتوانهای محکم برای آغاز به کار او فراهم آورد. این تغییر مدیریتی فرصتی ارزشمند برای بازنگری در سیاستها، تقویت زیرساختها و شکوفایی استعدادهای ورزشی استان به شمار میرود. با این حال، گذشت نزدیک به دو ماه از این انتصاب، جامعه ورزشی قم همچنان در انتظار تحولات ملموس و عملی است. انتظار میرود با دانش و تجربه وی، روند تصمیمگیریها ساختاریافتهتر و آیندهنگرانهتر شود.
زخم کهنه ورزشگاهها: معضلی دیرین و راهی ضروری
یکی از اساسیترین چالشهای ورزش قم، وضعیت نامطلوب بسیاری از ورزشگاهها و اماکن ورزشی است. میتوان گفت بسیاری از مجموعههای ورزشی قم در حد یک شهرستان کوچکاند، نه استانی بزرگ!
گزارشهایی مانند “وضعیت اسفناک ورزشگاههای یادگار امام (ره)، ۱۵ خرداد، تختی، هفتتیر و حیدریان” و همچنین پروژه نیمهکاره ورزشگاه ۴۵۰۰ نفری پردیسان که از سال ۱۳۸۸ آغاز و قرار بود در سال ۱۳۹۲ افتتاح شود، اما همچنان بلاتکلیف مانده، تصویری تلخ از عمق بحران ارائه میدهند. این نابسامانیها نه تنها کیفیت ورزش استان را کاهش میدهد، بلکه تهدیدی جدی برای سلامت ورزشکاران و تماشاگران محسوب میشود.
رفع این معضل نیازمند تزریق بودجه کافی، نظارت جدی بر پروژههای عمرانی، و تدوین برنامهای جامع برای نگهداری و بازسازی مستمر است. البته نباید از ظرفیتهای بخش خصوصی غافل شد؛ باشگاههایی که با سرمایهگذاری غیردولتی فضاهای ورزشی استاندارد ایجاد کردهاند، نمونهای امیدبخش از توانمندیهای قم در این زمینه هستند.
غیبت تیمهای لیگ برتری: رؤیایی در انتظار تحقق
از دیگر دغدغههای جدی ورزش قم، غیبت طولانیمدت تیمهای این استان در لیگهای برتر کشور، بهویژه فوتبال است. هرچند فوتسال قم در گذشتهای نهچندان دور با کسب قهرمانی و حضور در جمع سه تیم برتر، روزهای درخشانی داشت، اما امروز این رشته نیز با نوسانات زیادی روبهروست و گاهی تیترهایی چون “روزهای تاریک فوتسال قم” به چشم میخورد.
نبود تیمهای قدرتمند در سطح ملی، فرصت بروز استعدادهای بومی را از بین میبرد و شور و هیجان ورزشی را از فضای استان میگیرد. برای غلبه بر این چالش، جذب حامیان مالی قدرتمند، برنامهریزی بلندمدت برای پرورش تیمها از ردههای پایه، و حمایت همهجانبه از ورزش بانوان و رشتههای کشتی و رزمی ضروری است.
انتظار میرود دکتر سلطانی که خود سابقه قهرمانی در کاراته دارد و زمانی نیمی از تیم ملی کاراته را ورزشکاران قمی تشکیل میدادند، توجه ویژهای به رشتههای رزمی و بازآفرینی این جایگاه داشته باشد؛ هرچند رسالت او باید همه رشتهها را دربر گیرد.
چشماندازی روشن: همافزایی و ورود به میدان عمل
با مشارکت فعال بخش خصوصی، همکاری نهادهای آموزشی و نیروهای مسلح، حمایت شوراها و مسئولان استانی، و تدوین برنامهای اصولی، میتوان امیدوار بود ورزش قم جایگاه شایسته خود را بازیابد.
تحول واقعی مستلزم عبور از فاز جلسات و ورود مؤثر و جدی به میدان عمل امکانپذیر است؛ آنجا که تصمیمها در عمل متجلی میشوند. آینده درخشان و روشن ورزش قم، در گرو همت و تلاش مضاعف مدیران و همراهی جامعه ورزشی است، تلاش که فراتر از جلسات، به میدان عمل بینجامد.
