به گزارش پایگاه خبری ثروت ایرانی، بار دیگر آنچه پیشتر هشدار داده بودیم، مقابل چشم همه رخ داد. چند روز پیش، هیئتی تجاری از کشور چین به استان قم آمد؛ جلسهای رسمی و مهم که با حضور معاون هماهنگی امور اقتصادی استانداری قم و در ساختمان استانداری برگزار شد. اما در میان حاضران، چهرههایی به چشم میخوردند که نه مسئولیت رسمی دارند، نه جایگاهی در بدنه دولت یا نمایندگی بخش خصوصی.
در این جلسه، یکی از فعالان جنجالی صنعت کفش که پیشتر در سفر اقتصادی پرحاشیه به چین نیز حضور داشت، بدون داشتن هیچگونه مسئولیت مشخص، با هیئت چینی و مسئولان دولتی استان در کنار یک میز نشست. سؤالات جدی اکنون بیش از گذشته مطرح است: چرا چنین افرادی اجازه حضور در مذاکرات رسمی و حساس اقتصادی را دارند؟ پشت این دسترسیهای عجیب و این درهای باز چه میگذرد؟
ما که گفتیم آن سفر چین، سفر سادهای نبود. ما که هشدار دادیم این داستان، داداشیسازی در مقیاس اقتصادی است. حالا آیا نشانههای نفوذ و رانتسازی را نمیبینید؟ مگر نه اینکه تأمین هزینه سفر مدیران دولتی توسط بخش خصوصی، آغاز یک بدهی پنهان و معامله پشتپرده است؟ حالا دارند سود آن هزینهها را نقد میکنند!
آقای استاندار محترم، آقای معاون اقتصادی، آقایان نماینده مجلس! آیا هنوز هم حضور افراد فاقد جایگاه قانونی در بطن جلسات اقتصادی با طرف خارجی را توجیه میکنید؟ حضورهایی که فقط یک معنا دارد: گلوگاههایی برای رانت، پیشدستی در اطلاعات اقتصادی، و احتمالا هدایت منابع و امتیازات به مسیرهای خاص.
سؤال اینجاست: آیا در جلسهای با این درجه از اهمیت، جایی برای افرادی هست که نه منتخب مردماند و نه منصوب دولت؟ اگر امروز این اتفاق نادیده گرفته شود، فردا چه کسی پاسخگوی پیامدهایش خواهد بود؟ آیا تصمیمات راهبردی اقتصادی استان باید در مجاورت افرادی اتخاذ شود که تنها با هزینه کردن، خود را به این میزها رساندهاند؟
چه کسی پاسخگوست اگر فردا همین اشخاص، با اطلاعات داخلی و روابط پشتپرده، در فرآیندهای صنعتی، زمینخواری، یا امضای طلایی نقشآفرینی کنند؟ مگر نه اینکه فساد، همیشه از همین درزهای کوچک آغاز میشود؟
پیشتر در گزارشهایمان گفتیم که این سفر، سفر توسعه اقتصادی نیست؛ پروژهایست برای برهم زدن تعادل ساختار تصمیمگیری در استان. حالا همهچیز دارد آشکار میشود. از مجوزهای ناگهانی برای زمینهای کشاورزی گرفته تا جلساتی که به باشگاه خصوصی برخی تبدیل شده است.
قم، شهری با سابقه انقلابی و مردم مؤمن، سزاوار این نیست که ساختار اقتصادیاش به محلی برای آزمون رفاقتها، سفرها و منافع مشترک بدل شود. هنوز دیر نشده؛ مسئولان اگر بخواهند، میتوانند شفافسازی کنند. اما اگر چشم ببندند، ما باز هم خواهیم نوشت. با صراحت بیشتر. برای مردم. برای شفافیت.