به گزارش پایگاه خبری ثروت ایرانی، در روزهایی که صنعت قم از فشارهای شدید اقتصادی، بحران انرژی، کمبود مواد اولیه، و نوسانات شدید ارزی رنج می‌برد، اعزام هیئتی متشکل از مدیران دولتی و فعالان اقتصادی به چین، به نام شرکت در نمایشگاه‌های صنعتی، با اما و اگرهای جدی روبه‌رو شده است.
اکبر ابدالی، مدیرکل صنعت، معدن و تجارت قم و محمد ایرانی، رئیس اتاق بازرگانی قم، در رأس این هیئت قرار دارند که با همراهی حدود ۴۰ نفر از مدیران و تجار راهی شهر جین جیانگ چین شدند؛ سفری که با وجود تبلیغات گسترده درباره “دستاوردهای احتمالی” آن، تا کنون فاقد هرگونه شفاف‌سازی، گزارش رسمی یا ارائه‌ی نتایج ملموس بوده است.
سفر ضروری یا ریخت‌و‌پاش بی‌اولویت؟
در شرایطی که صنایع استان قم به شدت با بحران‌های جدی و ساختاری دستوپنجه نرم می‌کنند، این سؤال مطرح می‌شود که آیا چنین سفری با این حجم از هزینه و تبلیغات، در اولویت نیازهای فعلی صنعت قم قرار داشته است؟ بسیاری از فعالان بخش خصوصی و اعضای اتاق بازرگانی معتقدند که این سفر بیشتر شبیه یک تور تشریفاتی برای حلقه‌ای خاص از مدیران و نزدیکان آن‌هاست تا تلاشی هدفمند در راستای حل مشکلات عینی صنعت.
بودجه سفر از کجا آمده؟
ابهام اصلی در خصوص منابع مالی این سفر است. هنوز هیچ گزارش روشنی درباره اینکه هزینه این اعزام از چه منبعی تأمین شده منتشر نشده است. آیا بودجه اتاق بازرگانی صرف شده؟ اگر چنین است، چرا بدون اجماع اعضا و اطلاع‌رسانی قبلی؟ برخی اعضای اتاق به صراحت اعلام نارضایتی کرده‌اند و این اقدام را نادیده گرفتن حقوق بخش خصوصی دانسته‌اند.
از سوی دیگر، اگر انجمن ملی پلیمر ایران یا انجمن صنفی تخصصی کفش قم هزینه‌ها را بر عهده گرفته باشند، باید پرسید بر چه اساسی، با کدام مکانیزم، و برای کدام گروه خاص؟ آیا این اقدام می‌تواند زمینه‌ساز رانت، تبعیض و فساد اقتصادی در قالب روابط خاص شود؟
پاسخ‌گریزی و سانسور رسانه‌ای
درحالی‌که رسانه‌ها و کارشناسان منتظر ارائه گزارشی شفاف، روشن و مبتنی بر مستندات از سوی هیئت اعزامی هستند، تنها خروجی قابل مشاهده، انتشار یک یادداشت تبلیغاتی از سوی یک چهره ناشناس نزدیک به این مدیران بوده است که به جای پاسخگویی، تلاش کرده با عباراتی کلیشه‌ای مانند “تبادل فناوری”، “سرمایه‌گذاری مشترک” و “آینده روشن”، اصل ماجرا را لاپوشانی کند.
سؤالات جدی هنوز بی‌پاسخ مانده‌اند:
چرا تاکنون هیچ گزارشی از مذاکرات انجام‌شده در چین منتشر نشده؟
چه قرارداد یا تفاهم‌نامه‌ای به‌صورت رسمی امضا شده؟
آیا این سفر دستاوردی فراتر از چند عکس یادگاری در نمایشگاه داشته؟
و مهم‌تر از همه: چرا مسئولان پاسخگوی رسانه‌ها و اعضای اتاق نیستند؟
توسعه صنعتی با کدام برنامه؟
اگر واقعاً هدف این سفر تقویت صنعت کفش قم و ارتقای سطح فناوری بوده، چرا پیش‌زمینه‌های واقعی آن در داخل استان فراهم نشده؟ بدون حل بحران انرژی، بی‌ثباتی ارزی و مشکلات بیمه و مالیات، هیچ تکنولوژی‌ای از قلب چین قابل پیاده‌سازی نیست.
واقعیت تلخ‌تر اینکه صنایع قم در سال گذشته اکثر روزهای هفته با خاموشی دستوپنجه نرم می‌کردند؛ و حالا که به تابستان پرمصرف دیگری نزدیک می‌شویم، این ناترازی شدید بار دیگر مثل پتکی بر سر تولیدکنندگان سایه انداخته است. در چنین شرایطی، سؤال جدی این است که چگونه بدون حل این گره‌های پایه‌ای، مدیران به فکر توسعه‌های فرامرزی و سرمایه‌گذاری‌های خارجی هستند؟
ضرب‌المثل معروف می‌گوید: «اول چاله را بکن، بعد مناره را بگذار!»
ابتدا باید مشکلات فعلی صنعت قم از تأمین انرژی و مواد اولیه گرفته تا ثبات ارزی و نوسازی تجهیزات حل شود، سپس به فکر گسترش بازارهای بین‌المللی و جذب سرمایه‌گذار خارجی باشید. در غیر این صورت، این سفرها فقط کاغذپرانی تبلیغاتی‌اند و نه گام‌های واقعی برای توسعه.
در نهایت، سفر هیئت تجاری قم به چین، به جای آنکه الگویی از دیپلماسی اقتصادی و توسعه صنعت باشد، اکنون با سایه‌ای از شک، بی‌اعتمادی و پاسخ‌گریزی مواجه شده است. شفافیت، پاسخگویی، و انتشار گزارش رسمی، حداقل انتظاراتی‌ست که جامعه صنعت، رسانه‌ها و افکار عمومی از مسئولان این سفر دارند.
تا آن زمان، این پرسش پابرجاست: آیا سفر به چین گرهی از مشکلات صنعت قم گشود یا گرهی بر شفافیت و اعتماد عمومی زد؟
