به گزارش پایگاه خبری ثروت ایرانی ، این افراد، با ظاهر انساندوستی و شعار حمایت از صنعت ،با ایجاد یک تشکل صنفی رسمی اقدام به جذب واحدهای تولیدی و صادراتی نموده و از صنوف مختلف، تحت عنوان کمک به فعالیتهای صنفی و صادراتی، مبالغ متعددی دریافت میکنند. اما هدف اصلی آنها نه کمک به جامعه، بلکه برندسازی شخصی و افزایش نفوذشان در نهادها و مجامع رسمی است.
این افراد همچنین میتوانند با استفاده از رسانهها و تبلیغات، پیامهای کاذب و اغراقآمیز را در ذهن عموم ایجاد کنند و آنچه که باید یک عمل انسانی و نوعدوستانه باشد، به ابزاری برای تبلیغ خود تبدیل کنند.
سؤال اینجاست: آیا چنین اقداماتی که بوی فریب و سوءاستفاده میدهد، شایسته جامعهای است که به اخلاق و شفافیت نیاز دارد؟ آیا نباید نظارتی جدی بر رفتارهای این افراد و هزینههای جمعآوریشده انجام شود؟
نقاب خیرخواهی نباید ابزاری برای تجارت منافع ملی شود. لازم است مسئولان و فعالان این حوزه با دقت بیشتری رفتارها را رصد کنند تا مفاهیم ارزشی نظیر کار خیر، قربانی جاهطلبیهای شخصی نشود. جامعه ما شایسته شفافیت و اخلاق است، نه بازیچه سودجویان نقابدار.