به گزارش پایگاه خبری ثروت ایرانی، در روزگاری که همه از «حمایت از رسانه» سخن میگویند، عجیب نیست که یکی از متولیان چاپ و نشر، خود در پرداخت بدهیاش به یک رسانه رسمی، به بهانهتراشی و طفرهروی روی آورده باشد؟ اتحادیه چاپخانهداران قم و رئیس آن، سیدعلی موسوی، مصداق همین تناقض تلخاند.
در بهمنماه ۱۴۰۳، در ویژهنامه ملی «راه ثروت» یک صفحه کامل به معرفی فعالیتها، عملکردها و فرصتهای سرمایهگذاری حوزه چاپ استان قم اختصاص یافت. این مصاحبه تبلیغاتی با نام و تصویر رئیس اتحادیه چاپخانهداران منتشر شد و در سطح ملی، از نهاد ریاستجمهوری گرفته تا وزارتخانهها، مجلس و نهادهای تصمیمگیر کشور توزیع شد. اما هنوز که هنوز است، ریالی بابت این همکاری پرداخت نشده است.
از بهمنماه ۱۴۰۳ تا شهریورماه ۱۴۰۴، یعنی بیش از هفت ماه گذشته و در این مدت نه تنها هیچ همکاری و پاسخگویی صورت نگرفته، بلکه شخص رئیس اتحادیه حتی پاسخ تلفنهای رسمی رسانه را نیز نمیدهد. در مواردی که با شماره ناشناس تماس گرفته شده، بهانههایی تکراری، بیاساس و غیرحرفهای شنیدهایم. آیا این سبک مدیریت در شأن جایگاه صنفی یک اتحادیه رسمی است؟
آیا کسی که نمیتواند یک تعهد رسانهای ساده را عملی کند، میتواند مدعی حمایت از صنف چاپ استان قم باشد؟ اتحادیهای که در قبال رسانهای ملی چنین رفتاری دارد، در قبال اعضای خود چقدر پاسخگوست؟ این شیوه مدیریت، نه شایسته صنف شریف چاپخانهداران است و نه در شأن مسئولیت صنفی که بر دوش سیدعلی موسوی گذاشته شده.
جای تأسف دارد که در شرایط اقتصادی امروز، رسانهای که هزینه کرده، تولید محتوا انجام داده، توزیع ملی انجام داده، باید پیگیر بدهی اتحادیهای باشد که خود داعیهدار توسعه صنعت چاپ است. وقتی کسانی که نامشان در سرصفحه رسانه آمده، حتی حاضر نیستند هزینه معرفی خودشان را پرداخت کنند، چگونه انتظار داریم برای توسعه صنف هزینه کنند؟
ما همچنان منتظر پاسخ و تسویهحساب رسمی این اتحادیه هستیم. رسانه «راه ثروت» سکوت نمیکند و اگر لازم باشد، اسناد، مکاتبات و فایلهای صوتی مربوطه را نیز منتشر خواهد کرد. رسانهها را نمیتوان بازی داد. آقای موسوی! وقت آن رسیده که بهجای فرار از پاسخگویی، شهامت انجام تعهد را نشان دهید.
